Winkelinrichting - Een observatie over de etalage van liefdadigheidswinkels

Heeft de manier waarop liefdadigheidswinkels hun waren uitstallen of hun winkelinrichting en etalages gebruiken invloed op de omzet in het huidige economische klimaat?

Tijdens een recente winkeltocht langs diverse kringloopwinkels was ik verbaasd hoe stil ze allemaal leken te zijn. Een van de kringloopwinkels die ik onlangs bezocht, merkte op dat het aantal winkelende mensen sinds het begin van de financiële crisis weliswaar was toegenomen, maar dat de omzet juist was gedaald.

De goede doelen die ik tijdens mijn excursie vertegenwoordigd had, waren een bonte mengeling die in twee hoofdcategorieën viel: Lokaal, zoals de plaatselijke kerk of het hospice, en dan zijn er nog de grote namen: nationaal erkende goede doelen.

Sommige grote winkels lijken een typische, landelijke uitstraling te hebben aangenomen in hun branding, tot en met de kleurcoördinatie en de kleurencirkelachtige indeling van hun kleding; gestandaardiseerde winkelinrichting en tapijten, met managers die zijn opgeleid in de detailhandel. Kortom, een zeer gestroomlijnde winkeloperatie die in principe niet verschilt van de grote winkelketens.

Daarentegen lijken sommige lokale kringloopwinkels zich te vestigen in de beschikbare winkelruimte. Vaak is de indeling van de winkel willekeurig, net als een 'breng en koop'- of rommelmarkt. De verlichting kan slecht of ongelijkmatig zijn; gedoneerde meubels en kasten dienen als winkeldisplays voor boeken, dvd's of decoratieartikelen, totdat het meubelstuk verkocht is en er een nieuwe display nodig is. Kortom, ze maken het beste van wat er beschikbaar is. Wat is het beste? Nou, zolang de liefdadigheidsinstelling maar gesteund wordt en de donaties en klanten binnenhaalt die ze nodig heeft, zou het geen enkel probleem moeten zijn. Of toch wel?

Vroeger bezocht ik om de beurt de kringloopwinkels en kocht ik bij zoveel mogelijk winkels om zo mijn steentje bij te dragen. Maar de tijden zijn veranderd. We zitten in een recessie en de kredietcrisis is enorm. Ja, de reguliere merkwinkels zijn goed verlicht, luchtig en hebben niet zo'n muffe geur van 'tweedehandskleding' als bijvoorbeeld de lokale winkel, maar dat lijkt me ook terug te zien in de prijzen. Van de winkels waar ik ben geweest, zowel in de grotere steden als in de kleinere marktstadjes, lijken veel kledingstukken nu vergelijkbaar geprijsd als sommige van de populaire, massaal geproduceerde, goedkope kledingketens. Zullen mensen in deze zuinige tijden de liefdadigheidsinstelling steunen of nieuwe kopen?

De lokale liefdadigheidswinkels lijken daarentegen nog steeds veel goedkopere artikelen te bieden, terwijl ze hetzelfde assortiment en dezelfde kwaliteit van gedoneerde producten bieden.