Εισαγωγή στην πρακτική του να βλέπεις φως χωρίς φώτα στο μουσείο

Εάν ο φωτισμός στο μουσείο δεν λαμβάνει υπόψη το πρόβλημα του φωτισμού και της απόκρυψης των λαμπτήρων από την αρχή, τότε μπορεί να διορθωθεί μόνο αργότερα. Ο φωτισμός γενικά ακολουθεί το φαινόμενο του να βλέπεις φως και να μην βλέπεις φώτα. Ας παρουσιάσει εν συντομία ο Γενικός Διευθυντής αυτές τις πρακτικές.

Η συνήθης πρακτική είναι να κάνετε την οροφή και όλους τους αγωγούς και τις λάμπες μαύρες και στη συνέχεια να ρίχνετε φως στα εκθέματα ή τους τοίχους της έκθεσης, κάτι που μοιάζει σαν να "βλέπετε το φως χωρίς να βλέπετε τη λάμπα". Ωστόσο, αυτή η πρακτική πρέπει να δίνει προσοχή σε δύο σημεία: πρώτον, η λάμπα δεν πρέπει να αφήνει σκεδαζόμενο φως στην οροφή και, δεύτερον, η γωνία αντιθαμβωτικής ακτινοβολίας της ίδιας της λάμπας πρέπει να είναι μεγάλη, αν είναι πολύ μικρή, θα υπάρχει αντανάκλαση, η οποία δεν ευνοεί την απόκρυψη της λάμπας. Ωστόσο, μερικές φορές η ευλογιά είναι λευκή, αυτή η μέθοδος δεν θα λειτουργήσει, τότε τι; Σε αυτή τη φάση, πρέπει να κάνετε την υποδοχή της λάμπας, όπου η λάμπα πρέπει να διανεμηθεί, να κάνετε μια μακριά σκοτεινή υποδοχή, η επιφάνεια της λάμπας και η σκοτεινή υποδοχή να είναι κατασκευασμένες από μαύρο χρώμα. Με βαθιές αντιθαμβωτικές λάμπες, μπορείτε επίσης να επιτύχετε καλά αποτελέσματα. Αυτό το είδος σκοτεινής υποδοχής είναι στενό και βαθύ, και το αποτέλεσμα της απόκρυψης του φωτός θα είναι καλύτερο. Εάν η υποδοχή είναι φαρδιά και ρηχή, το αποτέλεσμα είναι χειρότερο.

Μια άλλη προσέγγιση είναι επίσης πολύ συνηθισμένη, δηλαδή, να δημιουργήσετε μια σκοτεινή σχισμή κατά μήκος του τοίχου, να τοποθετήσετε ένα φωτιστικό τοίχου ή μια ζώνη φωτισμού στην σκοτεινή σχισμή και το φως της ζώνης φωτισμού γενικά να διαχέεται προς τα κάτω στην οροφή, σχηματίζοντας μια απαλή ατμόσφαιρα φωτός. Ο φωτισμός τοίχου χρησιμοποιείται για απόδοση υφής υλικού πρόσοψης ή ανάγλυφο φωτισμό, το φως προβάλλεται από πάνω προς τα κάτω στον τοίχο και θα σχηματίσει ένα φωτεινό σημείο κατά μήκος του τοίχου για να δημιουργήσει μια παρόμοια αίσθηση ηλιακού φωτός μέσα από το κενό.

Υπάρχει επίσης μια σχετικά σύνθετη προσέγγιση, δηλαδή, ο αγωγός εισάγει συσκευές φυσικού φωτός, οι οποίες απαιτούν ειδική κατασκευή. Το σύστημα συσκευών περιλαμβάνει μια ασπίδα φωτός, έναν σωλήνα οδηγό φωτός και έναν διαχύτη. Το φυσικό φως εισάγεται από έναν φακό με υψηλή διαπερατότητα φωτός που είναι εγκατεστημένος στην οροφή και στη συνέχεια μεταδίδεται μέσω ενός σωλήνα οδηγού φωτός, ο οποίος είναι ένας σωλήνας με μια εξαιρετικά ανακλαστική μεμβράνη μέσα στον τοίχο. Το φως μεταδίδεται μέσω συνεχούς ανάκλασης στο τοίχωμα του σωλήνα και τελικά διαχέεται μέσω μιας οπτικής πλάκας στο τέλος του δωματίου. Αυτός ο τρόπος κατασκευής είναι πιο σύνθετος, επηρεάζεται από το περιβάλλον, κατάλληλος για λιγότερο σημαντικό περιβαλλοντικό φωτισμό χώρου. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι η εξοικονόμηση ενέργειας και μπορεί επίσης να επιτύχει το αποτέλεσμα του "να βλέπεις το φως και όχι τη λάμπα".