Inleiding tot de praktijk van het zien van licht zonder licht in het museum

Als de verlichting in het museum vanaf het begin geen rekening houdt met het probleem van verlichting en het verbergen van lampen, dan kan dit pas in een later stadium worden opgelost. Verlichting volgt over het algemeen het effect van het zien van licht en het niet zien van licht. Laat DG deze praktijken kort introduceren.

De gebruikelijke praktijk is om het plafond en alle leidingen en lampen zwart te maken en vervolgens licht te werpen op de tentoonstellingswanden, wat lijkt op "het licht zien zonder de lamp te zien". Hierbij moet echter op twee punten worden gelet: ten eerste mag de lamp geen strooilicht op het plafond werpen, en ten tweede moet de anti-verblindingshoek van de lamp zelf groot zijn. Als deze te klein is, ontstaat er schittering, wat niet bevorderlijk is voor het verbergen van de lamp. Soms is de pokken echter wit, dan werkt deze methode niet, wat dan? Op dit punt moet u de lampensleuf maken, waar de lamp moet worden verdeeld, een lange donkere sleuf maken. Het oppervlak van de lamp en de donkere sleuf zijn zwart gemaakt. Met diepe anti-verblindingslampen kunt u ook goede resultaten bereiken. Dit soort donkere sleuf is smal en diep, en het effect van lichtverberging zal beter zijn. Als de sleuf breed en ondiep is, is het effect slechter.

Een andere aanpak is ook heel gebruikelijk: maak een donkere gleuf langs de muur, plaats een wandlamp of lampengordel in de donkere gleuf en het licht van de lampengordel wordt over het algemeen verspreid naar het plafond, waardoor een zachte lichtsfeer ontstaat. Wandverlichting wordt gebruikt voor het accentueren van de textuur van de gevel of reliëfverlichting. Het licht wordt van boven naar beneden over de muur geprojecteerd en vormt een heldere vlek langs de muur om een ​​vergelijkbaar gevoel van zonlicht door de gleuf te creëren.

Er is ook een relatief complexe aanpak, namelijk dat de pijpleiding natuurlijke lichtbronnen introduceert, die een speciale constructie vereisen. Het systeem omvat een lichtscherm, een lichtgeleiderbuis en een diffuser. Natuurlijk licht wordt ingebracht door een lens met een hoge lichttransmissie die op het dak is geïnstalleerd en vervolgens doorgelaten door een lichtgeleiderbuis, een buis met een sterk reflecterende film in de wand. Het licht wordt doorgelaten door continue reflectie in de buiswand en uiteindelijk verspreid door een optische plaat aan het einde van de ruimte. Deze constructiemethode is complexer, wordt beïnvloed door de omgeving en is geschikt voor minder belangrijke omgevingsverlichting. Het grootste voordeel is echter energiebesparing en kan ook het effect bereiken van "het licht zien in plaats van de lamp".