Bespreek enkele belangrijke punten van het ontwerp van de museumtentoonstellingskast

Mensen die het museum hebben bezocht, denken misschien dat het tentoonstellen van culturele relikwieën in de vitrine een eenvoudige zaak is. Culturele relikwieën worden gewoon in de vitrine geplaatst, goed uitgelijnd en vervolgens vastgezet. Achter deze ogenschijnlijk eenvoudige zaken gaan echter vele overwegingen schuil om de resultaten te verbeteren. Dit komt vooral tot uiting in de materiaalkeuze, kleurtoepassing en het gebruik van presentatietools voor het ontwerp van de museumvitrine. Hier leest u hoe deze aspecten worden uitgevoerd.            

1. De tentoonstellingskast van het museum moet in het ontwerp een menselijke visuele ervaring bieden

Door elementen zoals beschrijvingsborden, beugels en achtergronden te gebruiken in combinatie met culturele relikwieën, ontstaat een driedimensionaal gevoel. Op basis hiervan wordt het interieurontwerp van de tentoonstelling menselijker gemaakt. Zo moet de hoogte van de stand bijvoorbeeld visueel binnen het conventionele visuele bereik van de meeste bezoekers vallen. Verlichting wordt correct gebruikt, voor zover mogelijk om verblinding en strooilicht te voorkomen en bezoekers een comfortabele visuele ervaring te bieden. De gebruikte presentatiemiddelen in de vitrine moeten qua stijl en ontwerp aansluiten bij de elementen van de tentoonstelling. De plaatsing van artefacten in de kast moet een gevoel van hiërarchie creëren om te voorkomen dat de presentatie te rigide wordt. Een stand vanuit het perspectief van de bezoeker, geplaatst op een ordelijke manier, zoals het beschrijvingsbord, de grafische presentatie, enz., komt de expressie van de inhoud ten goede, zodat het publiek het gemakkelijk kan accepteren.

2. De tentoonstellingskast van het museum heeft een ontwerp met een materiaal dat textuur heeft

De beugels in de vitrine zijn meestal gemaakt van plexiglas. Glanzend plexiglas heeft de eigenschappen transparant en licht reflecterend te zijn en speelt een rol bij het versterken van het omgevingslicht voor bepaalde kleine artefacten met dikkere kleuren. Matglas wordt vaak gebruikt bij blokken; het reflecteert niet, maar kan wel de transparantie en textuur van de vitrine vergroten. De meest voorkomende stofkeuze is linnen, vlas, katoen, enz. De eerste twee kleuren zijn eenvoudig en slijtvast; katoen is verkrijgbaar in diverse kleuren en wordt vaak gebruikt om de overgangen te accentueren.

3. De kleur van de tentoonstellingskast in het museum past bij het thema van de tentoonstelling

Het ontwerp van de kastkleur is gebaseerd op pure kleuren, waarbij kleurgebruik aansluit bij het thema van de tentoonstelling. De grafische kleur en de achtergrondkleur zijn slim ontworpen als complementaire of contrasterende kleur. De kleur van de achtergrond kan worden afgeleid van de kleur van het object zelf. Een goede kleurstelling kan de tentoonstelling beter op elkaar afstemmen, maar ook het omgevingslicht reflecteren. De kleur mag niet te fel zijn, anders lijkt de kleur van het object te dof. De reflectie van de kleur kan worden gebruikt als aanvulling op de lokale verlichting, en de lichtgekleurde beugel reflecteert het licht, wat een bepaald complementair lichteffect zal hebben op de objecten aan de onderkant.

4. Het gebruik van hulpmiddelen voor het tentoonstellen van museumstukken moet de basis vormen voor de veiligheid van culturele relikwieën.