4 kluczowe punkty dotyczące bezpieczeństwa i ochrony projektowania oświetlenia muzealnego

Eksponaty muzealne stanowią centralny punkt wszystkich działań muzeum, w tym planowania, dekoracji, układu wystawy, oświetlenia, montażu i demontażu. W trakcie tych procesów cenne eksponaty pozostają w centrum uwagi. Dlatego zapewnienie bezpiecznego przechowywania tych unikalnych i rzadkich artefaktów jest najważniejszą kwestią podczas wystaw muzealnych, a projekt oświetlenia muzealnego musi skutecznie równoważyć ochronę eksponatów i ich optymalną prezentację.

1. Zapobieganie chemicznym skutkom promieniowania ultrafioletowego. Obecność promieniowania ultrafioletowego (UV) pochodzącego z oświetlenia może indukować reakcje chemiczne na powierzchni eksponatów, powodując widoczne uszkodzenia, takie jak blaknięcie, przebarwienia i degradacja materiału. Po wystąpieniu takich uszkodzeń nie można ich naprawić za pomocą środków ochronnych. W przypadku oświetlenia muzeów i galerii sztuki, norma IESNA96 zaleca maksymalną moc promieniowania UV wynoszącą 75 μW/lm dla źródeł światła, podczas gdy raport techniczny CIE2003 sugeruje maksymalną moc promieniowania UV wynoszącą 10 μW/lm.

2. Kontrola poziomu oświetlenia. Zapewnienie bezpieczeństwa eksponatów w projektowaniu oświetlenia muzealnego wymaga zarządzania potencjalnym szkodliwym wpływem promieniowania świetlnego na artefakty. Można to osiągnąć poprzez stosowanie filtrów blokujących promieniowanie UV i podczerwone z opraw oświetleniowych. Ponadto, ścisła kontrola poziomu oświetlenia eksponatów jest kluczowa. Zastosowanie precyzyjnych i wygodnych ściemniaczy skutecznie rozwiązuje problem zapewnienia zróżnicowanych poziomów oświetlenia dla różnych zastosowań eksponatów w obrębie muzealnej sceny oświetleniowej. W połączeniu z inteligentnymi systemami oświetleniowymi, takie podejście zwiększa łatwość obsługi i inteligencję zarządzania oświetleniem.

3. Zapobieganie skutkom cieplnym promieniowania podczerwonego. Obecność promieniowania podczerwonego (IR) może powodować wzrost temperatury powierzchni eksponatów, powodując rozszerzalność i kurczenie się pod wpływem ciepła, przyspieszając proces starzenia, zwiększając suchość materiału i sprawiając, że artefakty staną się kruche. Może to skutkować odkształceniami i pęknięciami powierzchni artefaktu.

4. Ograniczenie rocznej ekspozycji.   Muzea powinny kontrolować roczne natężenie oświetlenia eksponatów. Przy założeniu natężenia oświetlenia 200 luksów i 60 godzin pracy oświetlenia muzealnego tygodniowo, całkowite roczne natężenie oświetlenia eksponatu wyniosłoby 600 000 luksów. Zastosowanie inteligentnych systemów oświetleniowych umożliwia inteligentną kontrolę czasu pracy opraw oświetleniowych, umożliwiając elastyczne zmiany scen.

Podsumowując, te cztery kwestie mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony eksponatów muzealnych poprzez właściwe zaprojektowanie oświetlenia, skutecznie chroniąc ich wyjątkowość i znaczenie historyczne.