Eisen voor museumtentoonstellingszalen en het verbeteren van het bezoekerscomfort

De belangrijkste taak bij het plannen van tentoonstellingsruimtes in musea is het bepalen van het aantal beschikbare tentoonstellingen voor bezoekers en de benodigde ruimte. Daarnaast moet rekening worden gehouden met de dichtheid van de tentoonstellingen en de toekomstige activiteitenruimte die voor bezoekers overblijft. Laten we dieper ingaan op de eisen voor tentoonstellingsruimtes in musea en hoe we het bezoekerscomfort kunnen verbeteren.

Ten eerste moeten we inzicht krijgen in de acceptabele afstand tussen de tentoonstellingsruimte en het activiteitengebied voor bezoekers en of de tentoonstellingsruimtes gemakkelijk te onderscheiden zijn. Het ontwerp van museumtentoonstellingsruimtes moet aansluiten op de psychologische behoeften van bezoekers. Vooral in tuinmusea moeten bezoekers mogelijk een lange wandeling maken vanaf de ingang van het museumterrein naar de tentoonstellingsruimtes die ze willen bezoeken, soms wel 40 minuten. Binnen hun beperkte energie voor activiteiten kunnen bezoekers meer tijd buiten doorbrengen dan met het bekijken van de tentoonstellingen, wat leidt tot verlies van interesse. Als de tentoonstellingszalen te verspreid liggen, kunnen bezoekers bepaalde gebieden ook afhaken. Relatief geconcentreerde en gemakkelijk te vinden tentoonstellingszalen hebben de voorkeur van bezoekers. Aan de andere kant vereisen doolhofachtige musea aanzienlijke inspanningen om bezoekers te begeleiden. Daarom moeten musea de indeling van tentoonstellingsruimtes optimaliseren om de bezoekerservaring te verbeteren.

Ten tweede moeten de tentoonstellingszalen voldoen aan de veiligheidseisen van het museum. Het ontwerp moet de aanwezigheid van steile trappen en smalle doorgangen minimaliseren. Wanneer bezoekers een onbekende omgeving betreden, ligt de grootste moeilijkheid in het navigeren door complexe bewegwijzering en kronkelige trappen. Hun energie zou beter besteed kunnen worden aan het rustig bekijken van kunstwerken in de tentoonstellingszalen, dan aan het zoeken naar hun weg. Vanuit het perspectief van de veiligheid van bezoekers is het essentieel om de veiligheidsrisico's van trappen of liften te minimaliseren. Bovendien moet alle beveiligings-, verlichtings- en airconditioningapparatuur in de tentoonstellingszalen van het museum voldoen aan de veiligheidsnormen van het museum. Dit omvat het voorzien in aangewezen uitgangen en brandevacuatieroutes, zoals vastgelegd in de nationale regelgeving. Geen enkele tentoonstelling heeft het recht deze essentiële installaties en bewegwijzering in gevaar te brengen. De elektrische systemen in de tentoonstellingszalen moeten gespecialiseerd zijn, met prioriteit voor veiligheid, en moeten ook voldoen aan de verlichtingsspecificaties en professionele vereisten van het museum. Dit is niet alleen een technische kwestie, maar een kwestie van veiligheid voor bezoekers. Sommige musea hebben problemen ondervonden zoals storingen in de verlichting en lichtexplosies, die risico's vormden voor bezoekers en artefacten. Volgens de eisen in de industrienorm van de Volksrepubliek China, JGJ66-201X "Museum Architectural Design Code", is de omgeving van tentoonstellingszalen vooral cruciaal tijdens piekmomenten. Het is belangrijk om het aantal bezoekers per vierkante meter tentoonstellingsruimte te beperken wanneer het voor bezoekers moeilijk wordt om zich te bewegen, de orde te handhaven en wanneer de temperatuur en luchtvochtigheid stijgen, waardoor het zicht van het beveiligingspersoneel wordt belemmerd.

Ten slotte moeten architecten professionele aspecten in overweging nemen bij het ontwerp van tentoonstellingsruimtes in musea. Bijvoorbeeld hoe installaties tijdens de opbouw van de tentoonstelling van buiten de locatie worden getransporteerd en welke routes er zijn voor het aanvoeren van displays en apparatuur. Deze routes moeten veilig en gemakkelijk zijn, zonder kruispunten met bezoekersruimtes. Ze mogen niet kruisen met kantoorruimtes van personeel of verward worden met opslagruimtes voor artefacten. Deze routes moeten aansluiten op de buitengebieden van het museum, zodat het transport van museumvitrines naar de tentoonstellingszalen mogelijk is. Bovendien moeten ze speciale liften hebben die niet kruisen met liften voor kantoor- of artefactgebruik. De processen voor het inrichten en verwijderen van museumvitrines moeten onzichtbaar zijn voor bezoekers. Het transport van museumvitrines brengt ook bepaalde risico's met zich mee, met name bij grote installaties zoals wandkasten in musea. Het ontstaan ​​van onnodige ongevallen door kruisende bezoekersruimtes getuigt van een onverantwoordelijke houding ten opzichte van bezoekers en roept twijfels op over de professionele normen van het museum. Een gebrekkige planning van het architectonisch ontwerp kan leiden tot ongemakken of gevaren bij de uitvoering van museumtentoonstellingen.