Wymagania dotyczące kontroli środowiska w muzeum eksponującym zabytki kultury

Autor:DG Master – muzeum prezentuje producentów

Temperatura i wilgotność powietrza to podstawowe i najczęściej występujące czynniki wpływające na środowisko przechowywania zgromadzonych zabytków kultury. Są to dwa podstawowe czynniki, które bezpośrednio wpływają na wszystkie zjawiska fizyczne, chemiczne i biologiczne. 1.

1 Temperatury zazwyczaj nie są oczywiste. Temperatura powietrza w pomieszczeniu muzealnym jest jednym z czynników wpływających na materiały będące reliktami kulturowymi. Nie jest to oczywiste, ponieważ występują czynniki takie jak światło, różne gazy i inne czynniki środowiskowe. Jednocześnie temperatura odgrywa rolę w przyspieszaniu reakcji chemicznych w kolejnych reakcjach. Zgodnie z przybliżonymi zasadami Van 't HOFFA, dla ogólnej reakcji temperatura wzrasta do pierwotnej 2 do 4 razy co 10°C.

Warto również zauważyć, że zmiany temperatury mogą powodować zmiany wilgotności względnej, co będzie miało wpływ na zabytki kultury. 1.2 W porównaniu z temperaturą, wilgotność względna muzeum ma większy wpływ na zabytki kultury.

Zmiany wilgotności względnej będą miały różny wpływ na zachowanie większości zgromadzonych reliktów kulturowych. Wpływ wilgotności na materiały organiczne i relikty kulturowe: Cechą wspólną materiałów organicznych i reliktów kulturowych jest to, że zawierają pewną ilość wody. Gdy wilgotność powietrza zewnętrznego jest wysoka, absorbują one wodę, powodując zmiany w hydrolizie, przyrost masy, zwiększenie objętości i inne zmiany.

Gdy wilgotność powietrza zewnętrznego jest niska, uwalniają one wodę z wnętrza, powodując kurczenie się, suche pęknięcia i inne zmiany. Różne materiały organiczne reagują w różny sposób na wilgotność względną. Dynamiczne, materiały z włókien roślinnych, włosy, bawełna, konopie, papier, bambus i drewno itp.

Są bardziej wrażliwe na zmiany wilgotności, zwłaszcza tkaniny jedwabne oraz kaligrafia i malarstwo. Wpływ wilgoci na zabytki kulturowe z materiałów nieorganicznych: Wilgotne środowisko jest bardzo niekorzystne dla zachowania większości metalowych zabytków kulturowych. W wilgotnym powietrzu wyroby z brązu i żelaza ulegają korozji chemicznej lub elektrochemicznej, zwłaszcza w obecności chlorków, co przyspiesza proces rdzewienia.

W środowisku o wysokiej wilgotności, silne światło i ozon mogą powoli utleniać się. Wilgotne środowisko może również powodować korozję powierzchni antycznego szkła, zmieniając ich kolor na biały lub szary. Zmiany temperatury i wilgotności mogą powodować matowienie, utratę połysku lub rozkład powierzchni szkła porcelanowego.

Wysoka wilgotność jest również niezbędnym warunkiem rozwoju mikroorganizmów. W środowiskach o wysokiej wilgotności materiały organiczne, takie jak zabytki kulturowe, stanowią dobre źródło pożywienia dla pleśni, co pośrednio prowadzi do uszkodzenia materiałów stanowiących zabytki kulturowe. Światło jest w muzeum.

Chociaż światło jest niezbędne do nauki i zwiedzania, szkodzi zachowaniu zabytków kultury. Dotyczy to zwłaszcza promieniowania ultrafioletowego, które jest częścią fal świetlnych. Badania wykazały, że światło ma destrukcyjny wpływ na wszystkie materiały organiczne i zabytki kultury, powodując degradację ich powierzchni i przyspieszając tę ​​reakcję.

Oprócz wpływu termicznego na materiały będące reliktami kulturowymi, który może przyspieszać reakcje chemiczne, ważniejsze jest odbicie optycznej odpowiedzi chemicznej. Badania wykazały, że promieniowanie ultrafioletowe jest najważniejszym promieniowaniem świetlnym wywołującym optyczne reakcje chemiczne. Warto również zauważyć, że światło widzialne niektórych pasm może również zakłócać reakcje optyczne materiałów organicznych i reliktów kulturowych poprzez efekt wrażliwości i akumulacji.

Istotą reakcji fotochemicznych jest to, że promieniowanie świetlne dostarcza energii aktywacji reakcji chemicznych. Gdy relikty kulturowe złożone z materiałów organicznych zostaną napromieniowane światłem, zwłaszcza promieniowaniem ultrafioletowym, łańcuch molekularny zostanie przerwany lub seria reakcji fotoreksyjnych spowoduje zmianę struktury molekularnej związków organicznych pod wpływem tlenu z powietrza, co nastąpi. Różnorodność.

Ta reakcja starzenia pod wpływem światła może mieć wpływ na materiały organiczne i zabytki kulturowe: po pierwsze, zmiany wyglądu, takie jak zmiana koloru, blaknięcie, plamy, pękanie, odkształcenia itp.; po drugie, zmiany fizyczne, takie jak rozpuszczalność, proporcje i higroskopijność materiałów. Stopień przepuszczalności światła może się zmieniać; po trzecie, zmiany w parametrach mechanicznych, takie jak spadek wytrzymałości i odporności na zginanie; po czwarte, zmiany w strukturze cząsteczkowej, takie jak zmiany w konsystencji i usieciowaniu, masa cząsteczkowa, masa cząsteczkowa może być mniejsza. Istnieje wiele rodzajów zanieczyszczeń powietrza i zanieczyszczeń powietrza.

Ze względu na charakter zanieczyszczeń dzieli się je na chemiczne, fizyczne i biologiczne. W tym artykule omówimy głównie zanieczyszczenia chemiczne, które mają poważny wpływ na zabytki kultury w powietrzu wewnątrz muzeum. Ze względu na stan skupienia, można je podzielić na dwie kategorie: gazowe (w tym pary) oraz gumy rozpuszczalne w gazie.

Głównymi zagrożeniami dla zabytków i materiałów kulturowych są kwaśne gazy (takie jak siarczki, tlenek azotu, halogenki, niektóre związki organiczne itp.) oraz pył, a następnie utleniacze (takie jak ozon) i rozpuszczalne w powietrzu oscylacje. Kwaśny gaz może powodować korozję metalu, zwłaszcza w połączeniu z utleniaczem.

Kwaśne gazy mogą również niszczyć celulozę i barwniki, a także powodować chrupkość skóry. Dwutlenek siarki jest najbardziej niebezpiecznym gazem kwaśnym, pochodzącym głównie z zanieczyszczeń powietrza na zewnątrz muzeów. Zagrożenia związane z kurzem na zgromadzonych zabytkach kultury przejawiają się głównie w trzech aspektach: po pierwsze, przyleganie – kurz może powodować przyleganie papieru.

Drugim czynnikiem jest adsorpcja, która może adsorbować i zagęszczać dwutlenek siarki i inne gazy. Trzecim czynnikiem jest rozwój pleśni. Ze względu na zdolność kumulacji pyłu w parze wodnej, stwarza on również warunki do rozwoju grzybów.

Erozja mikroorganizmów często odbywa się poprzez pył. Ozon zawarty w zanieczyszczeniach muzealnych, jako utleniacz, może odgrywać rolę w utlenianiu i korozji zabytków kultury. Ozon występuje w reakcjach związków zawierających azotki i obiektów organicznych, tworząc wiele silniej korozyjnych gazów i cząstek.

Rozwiązanie witalności odnosi się do zanieczyszczeń powietrza, które wykorzystują ciecz lub ciało stałe jako fazę dyspersyjną oraz gaz jako medium dyspersyjne. Jego głównymi składnikami są kwasy, sól i pyły metali ciężkich. Ich szkodliwe działanie na zabytki kultury polega głównie na dostarczaniu katalizatorów hydrolizy kwasowej i utleniaczy optycznych, a także na ich powstawaniu.

Kurz jest również formą istnienia kleju rozpuszczalnego w powietrzu. Źródłami zanieczyszczeń powietrza w pomieszczeniach muzeum są nie tylko zanieczyszczenia przenoszone z zewnątrz lub z innych pomieszczeń, ale także zanieczyszczenia emitowane bezpośrednio oraz zanieczyszczenia powstające w wyniku reakcji chemicznych składników wewnętrznych. Dlatego stężenie zanieczyszczenia powietrza w pomieszczeniu jest determinowane przez takie czynniki, jak poziom zanieczyszczenia na zewnątrz, szybkość wymiany powietrza, reakcja chemiczna w pomieszczeniu lub tempo zużycia zanieczyszczeń, a także tempo zanieczyszczenia powierzchni wewnętrznej.

W praktyce, jeśli ekspozycja i przechowywanie są nieodpowiednie, erozja zanieczyszczeń może ulec erozji. Dlatego należy zwrócić uwagę na wnętrze budynku muzeum, jego wystrój, magazyn zabytków kultury, gablotę wystawową itp.

Na przykład duża ilość drewna używanego do dekoracji może wytwarzać kwasy organiczne (kwas metylowy, kwas octowy, kwas solny, a nawet siarkowodór itp.). Pod wpływem pary kwasu organicznego może ono zostać zmiękczone do postaci soli.

Tworzywo polietylenowe (PCW) i niektóre tkaniny z włókien chemicznych używane w kolekcjach i na wystawach będą wytwarzać chlorki, które mogą korodować metalowe relikty kulturowe. Oprócz niszczenia przez wyżej wymienione czynniki fizyczne i chemiczne, kolekcja zbiorów stanowiących zagrożenie biologiczne będzie również narażona w pewnych warunkach na zagrożenia biologiczne ze strony mikroorganizmów i owadów. 4.

1. Mikroorganizmy szkodliwe dla zabytków kultury stanowią niewielką część mikroorganizmów, głównie bakterii, bakterii nitkowatych, pleśni itp. Mikroorganizmy te charakteryzują się zdolnością przetrwania w ogólnych warunkach przechowywania zabytków kultury. Enzymy, które wykorzystują materiały zabytków kultury jako bazę odżywczą, mogą wydzielać substancje niszczące te materiały.

Niszczenie mikroorganizmów na włóknistych reliktach kulturowych (bawełna, konopie, papier i drewno): Większość tych materiałów zawierających relikty kulturowe zawiera celulozę, skrobię, żelatynę itp., a mikroorganizmy wydzielają enzymy, które mogą rozkładać te relikty kulturowe, powodując ich pleśń i gnicie. Wpływa to nie tylko na wygląd reliktów kulturowych, ale także zmniejsza ich wytrzymałość mechaniczną.

Mikrobiologiczne niszczenie białkowych reliktów kulturowych (jedwab, włosy, skóra): takie relikty kulturowe są niszczone przez mikroorganizmy, powodując pleśń na materiałach reliktowych oraz pleśń na powierzchni reliktów kulturowych po ich rozkładzie, uwalniając gazy, takie jak H₂S i NH₂, przez co materia organiczna wydziela nieprzyjemny zapach. Rozkład białka zmniejsza również połysk i wytrzymałość powierzchni takich reliktów kulturowych, a powierzchnia staje się lepka. Mechanizm mikrobiologicznej erozji metalowych reliktów kulturowych: W powietrzu zawierającym kurz i parę wodną mogą znajdować się mikroorganizmy, takie jak bakterie i grzyby.

Ze względu na chropowatą powierzchnię, metalowe relikty kulturowe łatwo adsorbują pył i parę wodną z powietrza, które zawiera dużą ilość organicznych produktów metabolizmu kwasów, takich jak elektrony generowane przez korozję metali, co sprzyja jej powstawaniu. Ponadto niektóre mikroorganizmy mają zdolność absorbowania elektroniki, co powoduje korozję metalowych reliktów kulturowych. Metale w wilgotnym powietrzu często ulegają jednocześnie korozji elektrochemicznej i mikrobiologicznej, które wzajemnie się wzmacniają i przyspieszają korozję.

Dlatego wilgotne i brudne środowisko jest bardzo niekorzystne dla zachowania metalowych zabytków kultury. 4.2 Zabytki kultury Szkodniki zabytków kultury i zabytki kultury są ważnym czynnikiem przedwczesnego uszkodzenia materii organicznej zabytków kultury.

Istnieją dwa aspekty zagrożeń: jeden to bezpośrednie szkody, czyli że owady zjadają materiały będące reliktami kulturowymi, co powoduje gromadzenie się dziur w reliktach kulturowych, ich niekompletność, pogorszenie właściwości mechanicznych oraz zmiany właściwości fizycznych i chemicznych; drugi to zagrożenie pośrednie, które pozostawia plamy i staje się nowym źródłem mikroorganizmów, powodując erozję reliktów kulturowych. Larwy szkodliwych owadów wywierają najbardziej szkodliwy wpływ na materiały będące reliktami kulturowymi, a larwy te zazwyczaj pasożytują wewnątrz materiałów będących reliktami kulturowymi i mają duże możliwości ukrycia. Po dotarciu do materiałów będących reliktami kulturowymi, stopień obserwacji mógł spowodować nieodwracalne odzyskanie w tym czasie.

Straty. Dlatego, aby zapobiec szkodom wyrządzanym przez owady, należy podjąć skuteczne środki zapobiegawcze. Należy zauważyć, że w rzeczywistości naturalne szkody wyrządzane przez zbiory zabytków kultury nie są oddzielnym efektem czynników środowiskowych, lecz często kilka czynników środowiskowych jest ze sobą powiązanych.

Dlatego w praktyce należy je kompleksowo analizować i uwzględniać w sposób kompleksowy. Niniejszy artykuł podsumowuje wpływ różnych czynników środowiskowych na materiały będące zabytkami kulturowymi oraz ich wpływ na materiały będące zabytkami kulturowymi i materiały wykorzystywane w muzeach. Nadal istnieje wiele problemów wymagających pogłębionych badań, takich jak badanie ilościowego związku korozji zabytków kulturowych, ilościowego związku czynników środowiskowych, badania najlepszych standardów środowiskowych w zakresie konserwacji muzealnych zabytków kulturowych, badania nad kontrolą środowiska przechowywania muzealnych zabytków kulturowych itp.

Końcowym celem tych badań jest poprawa warunków przechowywania zabytków w środowisku muzeum poprzez szeroko zakrojone zarządzanie środowiskiem i niewielką kontrolę środowiska, a także spowolnienie naturalnych uszkodzeń korozyjnych gromadzonych zabytków kulturowych.

Niestandardowe gabloty

Producent gablot

Producent witryn wystawowych

Dostawcy witryn ekspozycyjnych

Wystawa

producenci biżuterii

niestandardowe gabloty na biżuterię

Prezentacja zegarków

witryna wystawowa zegarka

muzeum prezentuje producentów

niestandardowe gabloty muzealne

Witryna muzeum

Luksusowa prezentacja

witryna ekspozycyjna na kosmetyki

wystawa kosmetyków